furkotać

furkotać
furkotać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIa, furkotaćoczę || furkotaćocę, furkotaćocze || furkotaćoce {{/stl_8}}{{stl_7}}'poruszać się z furkotem; łopotać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Suszące się prześcieradła furkoczą na wietrze. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • furkotać — ndk IX, furkotaćoczę (furkotaćocę), furkotaćoczesz, furkotaćocz, furkotaćał «wydawać furkot; poruszać się z furkotem; furczeć» Furkoczą proporczyki. Nakrochmalone spódnice furkoczą w tańcu. Furkotać spódnicami. Ptaki odleciały furkocząc… …   Słownik języka polskiego

  • furczeć — ndk VIIb, furczećczę, furczećczysz, furcz, furczećczał, furczećczeli rzad. furkać ndk I, furczećam, furczećasz, furczećają, furczećaj, furczećał furknąć dk Va, furczećnę, furczećniesz, furczećnij, furczećnął, furczećnęła, furczećnęli 1. «o… …   Słownik języka polskiego

  • furkotanie — n I rzecz. od furkotać …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”